Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 94

[p. 514]

Anton van Wilderode
Ondelgbaar hart

Aan Guido Gezelle, Vader van het andere Vlaanderen.

Gij woont sinds lang met hymnen en gebeden
diep in het huis van mijn herinnering
en met den lof van aarde's lieflijkheden
hebt gij het land bevolkt dat ik ontving.

Gij bracht mij van de luide jongenstochten
naar 't boomrijk dal van vlieten en geruis
en voor mijn ogen vers en vorm bevochten
was reeds mijn hart in uwe liedren thuis.

En gij waart rust. Ik zag September blinken
tegen de ruiten in een roerloos blad
en snelle vogels op de kim verzinken
achter de blauwe golven van de stad.

Dan brak uw mildheid uit de wieg der woorden
en werd de kreet die glanslijk mij benam
en mij beroesde tot ik blindlings hoorde
het felste lied gerijpt aan onzen stam.

Gij zijt in ons de stem die niet zal zwijgen,
maar beurtlings luidend in muziek en klacht
den spiegel wordt, waarnaar wij zinnend nijgen,
en nóg de vlam die schroeit aan ons geslacht.

En ieder voorjaar vaart uw wekroep over
dit ruisend land dat in de omsingeling
van de rivieren en van waaiend lover
zich moeizaam heft uit zijn vernedering.