Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 94

[p. 416]

J.L. de Belder
Nazomer

De schoonste bloemen welken.
's Nachts giet de nachtegaal
nog éne, laatste maal
de volle kelken

van al zijn heimwee uit.
Dan sterft de Zomer.
Alles wat nog verluidt
wordt stiller, lomer.

Met tragen vleugelslag
- zij moeten steeds zeer ver,
als pelgrims, heel den dag -
vliegt onder d'eerste ster,

een trek van wilde eenden.
Het koren in de schuur.
Mist op de avondbeemden.
Mijn stervensuur.