Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 94

[p. 398]

Henriette Roland Holst-van der Schalk
Kleur

Kleur van licht, gij het allerliefste kind,
hoe arm zou zonder u de wereld zijn,
hoe dof en vreugdeloos! Gij zijt een wijn
vol vreugdjuweelen, vloeibre zonneschijn:
is er iets, dat het oog als u bemint?

Ge davert over d'aarde als rood en geel,
tot het oog zegt, het wordt me haast te veel.
Ge gloeit purper in 't vlammend avondrood;
ge troost in 't sterreblauw over den dood
en brengt aan 't hart de hoop terug die vlood.

In 't scheemrend grijs onhoorbaar zacht komt gij
aangeslopen over bosch en wei
en zet de gekerkerde droomen vrij,
zoo makend onze harten licht en blij.

Verwant aan u is 't koninklijk violet
tot teeken ons van waardigheid gezet.
En lieflijk is het wit zoo kuisch en rein
als kinderoogen in den morgen zijn.
Maar zij die treuren en wier ziel lijdt pijn
luistren begeerig naar het donker lied
van 't zwart: een ander verdragen zij niet.