Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 94

[p. 385]

Jos de Haes
In memoriam

Sinds de opperste vermoeienis u sloeg
ben ik niet wat ik vroeger was.

Beiden gewrikt uit vorm en voeg,
onszelve kwijt en ook van andren vrij,
doch samen, inniger dan vuur en as.
Nooit was geluk ons zo verwant.
Een liturgie van de Overzij
wierp ons als wierookkorrels in de brand
en wij zijn geur naar Goddelijke wens...

De geest die ooit een lichaam droeg
bestaat alleen als mens tot mens.
Dus samen, samen buiten vorm en voeg,
en - opperste vermoeienis - geen schijn
van bloei of welkend jaargetij,
maar beiden eeuwig schat en schrijn!

Of, ik uw graf, en gij; de dood in mij.