Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 94

[p. 292]

Ad. Herckenrath
Er komt een dag...

Aan Pieter Buckinx

Er komt een dag dat men wat vlood, herschouwen wil;
dan sluit men d'ogen dicht voor 't licht, en voelt stilaan
in zich, 't verleden als een venster opengaan,
en vochtig wordt uw wang om wat niet sterven wil.

Gelaten is uw hart, al zwakker van verweer;
uw handen rusten in uw schoot, verzoend met 't leed;
er staat voor u een rijk herdenkingsmaal gereed,
met zoete vrucht en wrange spijzen van weleer.

Al mijmrend welt in u een onvermoed geluk,
lijk na een lange ziekte 't bloed weldadig woelt;
en roerloos, in den schemer van uw dromen, voelt
ge, hoe het leven licht was onder liefde's juk.

Zo vindt ge uw herinneringen neergespreid,
als lente-bloesems op uw levensgaard gestrooid,
of als de blaren in den herfst met goud getooid
en bloed bevlekt: vertroosting voor voorbijen tijd.