Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 94

[p. 157]

Marcel Coole
De nieuwe minnaars

Dat wij in deze gruwelijke tijd
elkaar verdragen moeten en beminnen;
dat w'ons elk uur een nieuw gelaat verzinnen,
en elke nacht een afgrond is van nijd,

en wij geen angst meer kennen en geen spijt;
dat onze lichamen, zelfs in vers linnen,
reeds rieken naar de dood, daar wij van binnen
sinds lang gestorven zijn. Mijn lief, gij zijt

niet meer de klare, wijde dageraad,
uw ogen zijn geen zonnen meer, geen zeeën.
In onze bossen werden al de reeën
neergeschoten, in elke stad viel straat
na straat in puin, en moederloos-alleen
zwerft hier en daar een kind, hard als een steen...