Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 94

Jacoba Eggink
Recueillement

Geef mij je hand en laat het rustig wezen
voordat het wilde bloed zijn reis begint.
Niet aan zijn einden ligt heil en genezen
Voor wie de liefde als hoogste goed bemint.

Geef mij je hand en laat ons nieuw ervaren
De hoge moed van elk alleen te zijn.
Wie niet in pijn en droefheid samen waren
Kennen de vreugd niet van verbonden-zijn.

En laat ons niet bevreesd zijn voor het zwijgen,
Waarin het hart zijn eigen zanduur hoort,
Noch voor het lot tot de andere overneigen
Van onze ziel en haar verdoken woord.

Geef dan je hand en je verstilde wezen,
Dat niet het donker bloed zijn baan verlaat,
Voordat de tweespalt tussen schijn en wezen,
Die ons gescheiden houdt, voorgoed vergaat.