Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 93

W. Doevenspeck
Sonnet aan de lente

Van 't lange marren moe in alle pezen,
o laat mij nu nog eenmaal dartel zijn
in deze lente, nu mijn ziel genezen
uit lomen slaap oprijst in morgenschijn
van onverwacht geluk, dat is gerezen
zoals een dageraad uit donkre pijn.

O kon ik in het levensboek nu lezen,
dat toekomst houdt gesloten in zijn schrijn!

Nog zijn er bange nachten van versagen,
nog is er 't aarzlend opgaan in de dagen
die openklaren naar een blij verschiet.

Maar onweerstaanbaar wordt mijn hart gedragen,
voorbij de grenzen van zijn oud verdriet,
op golven van een groeiend vreugdelied.