Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 93

[p. 530]

Bernard Verhoeven
Mijn lief...

Mijn lief, veel bloemen hebt ge mij gezonden,
die tierden in den tuin door zomertij
en winter voort, en 't scheen mij toe of zij
ook in mijn kamer zon en regen vonden.

In naam der liefde, die ons heeft verbonden,
neem dan, verhuld zo lang, d'ontloken mei
van mijn gedachte', in 't wisselend getij
van koud en zoel gekweekt in 's harten gronden.

En mag er bitter onkruid tussen zijn,
wied het dan uit; toch, hier is eglantier,
en hier klimop. O, weer van hen de pijn;

hoed, zoals ik uw bloemen, hoed hen dier.
En leeft hun kleur in uwer ogen schijn,
geworteld blijven z'in mijn harte hier.

(naar Elizabeth Browning.)