Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 93

[p. 385]

[1948/7]

Urbain van de Voorde
Gedicht

'k Heb nooit veel van U gesproken,
des te meer aan U gedacht.
Nooit heb ik mijn brood gebroken
dan in deemoeds vrome wacht.

Hém te beurt slechts valt uw wijding
die gewarig haar voorvoelt:
Mijn ziel van ouds verbeidt de tijding
van wat Gij met haar bedoelt.

Maar ik sta nu leeg van dromen.
Haat is in elk hart gegrift:
Thans moet weer de Heiland komen,
zoals 't heet, Heer, in uw Schrift.

Is dit niet een wereld-einde,
zijn de tijden niet vervuld,
in die deemstering van 't zijnde
die zelfs 't wordende omhult?

Laat mij voor den nood niet zwichten,
mij, die spraakloos naar U smacht;
laat mij van uw klaarheid lichten
als 't alom rond mij wordt nacht.