Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 93

[p. 129]

W.A.P. Smit
Vandaag heeft God...

Vandaag heeft God mij iets zeer schoons gegeven:
Een tocht per auto door het Twentse land,

En alzijds om mij lag het leven

Rijk en gezegend in Zijn hand.

Het spel van licht en schaduw over 't koren
Werd in de brede golving van het veld

Een glanzend stuwen, dat verloren

Ging aan de laatste verre belt.

Dan reden wij door smalle, hoge lanen
In zulk een jonge zuiverheid van groen

Als wij, niet wisten dat bestaan en

Verheugen kon in dit seizoen.

Het fleurig steenrood van de boerderijen
Onder de ruigte van het lage dak

Was telkenmale een verblijen

Alsof de zon door wolken brak.

Tot, in een dal van stilte onder eiken,
Ons hart ontroerde van een dieper pracht:

Een havezathe lag te prijken

Binnen de spiegel van zijn gracht.

Over de kleine koepel aan het water
Hing nog de droom van een verwacht geluk:

Is het gekomen, of sloeg later

De blijheid aan het wachten stuk?

[p. 130]

 

En in de groene schemer van de ruiten

 

Verschoof een schaduw, en bleef even staan:

 

Maar wie het venster zou ontsluiten

 

Was lang al tot een droom vergaan.

 

 

 

Alleen de droom bleef, en het dof gesnater

 

Van eenden dat de droom nog dieper maakt,

 

Alleen het huis, alleen het water -

 

En God, die mij heeft aangeraakt.