Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 93

[p. 98]

Han G. Hoekstra
Het kind aan den dijk

Hij wist dat het eenmaal zou moeten wijken.
Was het niet jaren langzaam voorbereid?
Hij heeft het kind, en zonder om te kijken,
Buiten zichzelf gezet. Het werd zijn tijd.

Nu doet hij daagse plichten, vecht om baten,
Een eenzamer, ouder geworden man.
Die zichzelf voorhoudt: hier valt niet te praten,
Geen mens die dit afscheid ontkomen kan.

Adieu! Adieu!, er rest nog na of ver,
Het uur, dat men de kleine stem verloochent,
En alle vele keren, dat twee ogen
Ons achtervolgen, al verwij tender.