Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 93

[p. 41]

Jacoba Egginck
Opdracht

Gaat uit van mij en mijn verborgen leven,
Woorden, die tekens in de ruimte schrijft -
Verwijt mij niet dat ik U prijs moet geven
omdat de geest mij tot verbeelding drijft.

En, afscheid nemend, kiest Uw eigen wezen
dat met het mijne geen verband meer heeft
dan zijdelings, wanneer ik in U lezend
herken wat U en mij het aanzijn geeft.

Zo leven wij van nu af aan gescheiden;
gij in de ruimte, waar men zich verdringt;
en ik, die de te velen zoek te mijden
in eenzaamheid, waaraan mijn kracht ontspringt.

En kerend binnen de geloken zalen
heelt de kwetsuur, die mij de wereld sloeg.
Niets is er meer dan rustig ademhalen
en een geluksbesef. Dit is genoeg.

U vormen, strofen, wees mij zelfbevrijding
U uit te stoten een verfijnd verraad.
Mij treft de vloek voor euvele ontwijding
in vogelvrijheid, waar geen vlucht voor baat.