Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 92

[p. 421]

Frank Meyland
Gestamelde elegie
(bekroond met den Prijs der Poëzie-dagen van Merendree, 1947.)

Herinnering, gij hebt een wrangen smaak
gelijk de bolster rond de zoetste noten.
Het is vergeefs: of ik 't verleden raak

met mijn gedachtenis en onverdroten
den hunker spijs naar wat verloren ging,
of 't onverschillig zwijgen houd besloten

achter een masker van vertedering -,
er blijft een spel van zoeken en van jagen
naar 't vluchtend beeld dat ik steeds weêr bezing.

Geliefde, ik vind u niet. Er komen dagen
dat ik in droom naar al de lijnen tast
van uw gelaat, tot zij voor goed vervagen

en keren in den tijd, loom en onvast,
zoals ik dikwijls in het vroege duister
der avondschemering den lichten last

van mijn vingren dreef over den luister
van uw verrukt en sidderend gelaat,
en mond en ogen vond, onder 't gefluister

van 't kleine woord dat thans verloren gaat
van u tot mij: ‘Geliefde’. Ach, gesloten
is ieder droomgebied, en tergend gaat

[p. 422]

 

ten onder wat ik eertijds heb genoten

 

en thans verlangend met mijn dromen raak.

 

Gelijk de bolster rond de zoetste noten,

 

 

 

herinnering, hebt gij een wrangen smaak.