Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 92

[p. 374]

Rik de Roover
Nog blijft in 't vijvertin...

Nog blijft in 't vijvertin een late klaarte zindren,
nog maakt de dag geen eind en d'avend geen begin.
We houden op dit uur, als moegestoeide kindren,
de nutteloze haast van onze treden in.

De gulle gloed der zon was slechts een vaag vermoeden,
en in de watten lucht een lichte nevelring.
Wat zou z'op deze stond zich naar het westen spoeden?
Talmt niet de houtduif nog met toegevouwen zwing?

De lange lege peulen der katalpa treuren
en van de wilg de gele feeënpruik.
En 't aarzlend botten van een taaie struik
is in dit stervend uur een groot gebeuren.