Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 91

Marcel Coole
Afscheid

Het is of g'uit het licht in 't donker treedt,
zoodat ik uw gelaat alleen kan gissen;
ik duizel van den wrok die aan mij vreet,
schoon ik u tweemaal heb door u te missen.

Mijn oogen zijn nu binnenwaarts gericht,
als van een man die krank is en verlaten;
de duivel vecht met God in mijn gezicht,
nu ik u tweemaal min door u te haten.

Zie, onze wegen loopen thans uiteen,
er scheurt zooveel, er valt zooveel aan scherven;
weet gij dat ik van doffe smart niet ween-
en kan, maar tweemaal leef door schier te sterven...