Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 91

[p. 538]

Felix Timmermans
Twee gedichten

I

De kern van alle dingen
is stil en eindeloos.
Alleen de dingen zingen.
Ons lied is kort en broos.

En donker zingt mijn bloed,
van heimwee zwaar doorwogen.
Ik zeil langs regenbogen
Gods stilte te gemoet.

II

Maria zingt in gouden avondstond
met blanke kele
en rooden mond.
De rozen staan op hooge stelen,
een vogel luistert in het riet.
Dan sluimert 't kind in haren schoot,
haar oogen zijn van weelde groot,
en in haar mond verzoemt het wiegelied.
De maanschil perelmoert in 't water,
maar in de schaduw sluipt de Dood.
Gelukkiglijk, dat ziet ze niet.
Dat is voor later.