Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1945

[p. 422]

Louis de Bourbon
De zwemmer

Niets dat beweegt. Het grijze polderland,
de grijze hemel van den laten Zomer,
en op de vlakte van het donkre strand,
als een statue, de slanke, rilde droomer.

Hij denkt: dit water lokt als eeuwigheid,
ik wil het tasten tot zijn verste zoomen -
maar als hij wegduikt in de diepte, wijkt
de vage aandrift van niet weer te komen.

O, dit verzinken naar een eeuwig bed,
o, dit gaan slapen zonder te ontwaken!
Hij heeft zich huivrend op het strand gezet.

Hij kent de kwelling reeds, die straks gaat komen:
het sluimrend waken op een eenzaam bed,
een nacht vol ijle, hunkerende droomen.