Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1941

[p. 411]

Brugge
door Jan Vercammen
VI. Onverwachte lente

Te Brugge glijden de getijden zacht
over een zonnewende en langs een evening.
De horizon, waar Orion zijn jacht
vervolgt, de Slang een nieuwen kring

voltrekt en waar de Visschen naar
het noorden zwemmen, ligt met teederheid
om torens en kanteelen, een gebaar
bijna, gelijk twee handen, die gespreid

zijn om een hals, geen andre taak
begeeren en daar wachten op den dood.
Wij zien het en ervaren reeds den smaak
der vruchten bij 't ontwaken van de loot.

Maar dat wij zoo de lente zouden zien
van Grieg in dezen witten winternacht,
dat wisten wij het oogenblik voordien
nog niet. Wat hadden wij verwacht

waar deze lente kwam? Was een seizoen
betrokken bij 't verlangen, dat gerijpt
in onze handen lag? In bloesem, groen
en in het vuur, dat om de kruinen grijpt

en in de naakte twijgen zingt de wind
voor ons te Brugge. Deze lente alleen
was de vertrouwde niet, waarvan als kind
ik reeds de teekens zocht als edelsteen.

Zij had begin en einde en ging voorbij
voor ons. Wij weten niet wanneer
zij wederkeert. Maar van haar volle Mei
verwelkt de blauwe bloei niet meer.