Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1941

[p. 394]

De straat
door Fritz Francken

Het is een ouderwetsche straat
en oordeelt men gerechtig:
de stilte, als Carolus slaat
des Zondags, is er plechtig.

Men bracht er, door de tijden heen,
mèt burgers en soldaten,
herhaald het schuttersgild te been,
voor prinsen en prelaten.

Te midden van zijn ruiterij
en met een hart van ijzer
trok dan, op een galop, voorbij
een kardinaal of keizer.

Werd bij geval de wet verzet
in weerwil der gebruiken,
fluks stak een poorter de trompet
daar, om den dwang te fnuiken.

Hier legerden, op avontuur
uit, vreemde legerbenden,
trosboeven die verguld in 't vuur
de vrouwen kwamen schenden.

Men hield er halsrecht op 't schavot
en heide er geeselpalen.
Schrifturen, veilig achter slot,
bevatten die verhalen...

[p. 395]

 

Maar of het bloed, van eeuw tot eeuw,

 

er kroop, de rede er faalde,

 

of men de lijken uit de sneeuw

 

dan van de galgen haalde:

 

 

 

nauw was de zon opnieuw doorheen

 

het wolkenfloers gedropen,

 

of deze straat werd weer meteen

 

door wandelaars beloopen.

 

 

 

Ze keken er elkander aan

 

of ze de schare schouwden

 

van allen die van schuld ontdaan

 

stug over dooden rouwden.

 

 

 

Eèn schaduw was hun strak gelaat.

 

De stad was hen oneigen.

 

God was hun laatste toeverlaat,

 

èen zekerheid, hun zwijgen...