Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1941

Vaarwel
door Anton van Wilderode

Hoe talrijk mocht de herfst verglijden
in vallend blad na blad;
ik heb alree den zin gevat
van ieder woord nabij uw scheiden.

Nu neem ik daaglijks in gedachten
de ster die snel verschiet
en wat ook snel verloren vliet:
het water door de bruine grachten.

Waarom ontdelven wij 't bestaan
tot rijkdom in ons handen,
als het zoo goed is tot de randen
van droom gevuld te staan?

Wij werpen beurtelings een woord
onvangbaar in het praten,
maar eenzaam in het avondlate
wordt ook de diepste zin gehoord.

Zoo zal mij dezen herfst beklijven
in vallend blad na blad,
als straks de dood mijn vezels vat
en wij weer tot elkander drijven.