Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1941

De slotsom
door Frans de Wilde

Ik heb de gouden uren gekend
Als de zon niet wist van tanen,
Ik heb de zwarte dagen gekend
En mijn brood gedrenkt met mijn tranen;

'k Keb de jeugd zien sterven in slijk en bloed,
De liefde verkeeren tot haat,
Vergooid of verkwanseld het zuiverste goed,
Bespogen het edelst gelaat;

Och, 't leven was zelden mild en schoon,
En toch, als aan 't eind God moest vragen
: ‘Eén wensch is de uwe. Spreek dus mijn zoon.’
'k Zou zeggen: ‘'k Wil 't nog wel eens wagen;’