Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1941

[p. 83]

Lied
door Anthonie Donker

O vrouw die als een dier in nood
Ziet naar den man die haar verstiet,
Eva die haar versmade schoot
Nog smartelijk den minnaar biedt

Voor wien zich eenmaal die ontsloot.
Herinnering, o diepst verdriet,
De zachte wel, het zoet kleinood,
De lelie sluimrend in het riet.

En zij waar hij haar achterliet
In het verduistrend avondrood
Gevoelt de koude van den dood,
En zij begrijpt hem niet,

Vrouw die als zij haar lot nu ziet,
Voor 't laatst haar lieflijkheid ontbloot
En ziet hem aan met oogen groot,
Maar hij begeert haar niet.