Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1941

[p. 22]

Echtelieden
door Anthonie Donker

I

Toen hun oogen elkaar ontweken
En hun monden nog spraken van trouw
En nog ieder van hen dit teeken
Lafhartig loochenen wou,

- d'Een hoopte het weer te beproeven,
De ander twijfelde zeer,
En beiden dachten, we hoeven
Het niet te probeeren meer -

Wat jaren later gebeurde,
Dat is toen al geschied.
Zij zwegen, zij wisten het beiden
En wisten het toch nog niet.

[p. 23]

II

Zij hebben in dompe huizen
Hun tafels en stoeltjes gezet
En meer achteraf, voor hun lusten
Zedig het dubbele bed.

En leven daar naast elkander
Angstwekkend welberaamd,
Beveiligd tegen de droomen
De verschrikkende die men zich schaamt.

En als soms nog een naar 't verleden
In den slinkenden vuurgloed staart,
Het is om het sissend instorten
Van sintels in doovenden haard.