Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1940

[p. 567]

Elegie

Werd door een dauw van sneeuw uw aangezicht beschenen,
Of schoof een vreemde zon vol kilte uw hart voorbij,
Er viel een grootsche en diepe stilte om U henen
Als waart gij reeds een ander wezen dicht nabij...

Gij zaagt met andre dan uw toegesloten oogen,
Gij hoordet reeds als met een ver verruischend oor,
Gij waart een ziel door dood en tijdloosheid bewogen
En die van de eene ruimte in de andre zich verloor...

Er rees een lichtend glanzen over gansch uw wezen,
Als schiep God zelf 't matrijs voor 't masker van uw dood,
En gansch uw leven uit zijn eenzaamheid verrezen
Gat zich in éénen glimlach schoon en stralend bloot...

marnix van gavere.