Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1940

[p. 484]

Herinnering aan december

Grendel de deur en laat de dennen suizen
onder de sterren in den witten wind.
Hoe lang geleden luisterden wij als kind
naar deze duizende diepe geruischen?

Slechts wie een haard won kent de zekerheid
van koestrend vuur en vele zoete spijzen;
hij kan de sterren als een sprookje wijzen
doch niet meer als een buit, waar men om schreit.

Hij staat wel eenmaal in die lange dagen
nog aan het raam wanneer een snelle vlucht
van vogelen zijn heimwee verder dragen
dan deze wereld en dan deze lucht, -

maar voelt zich in een zetel neergedwongen
en streelt den hond die omsluipt bij het vuur;
hij grijpt een boek, maar wordt altijd besprongen
van de oude droomen tot het nachtlijk uur.

Somtijds is het gedaan: de sneeuw valt teeder
en schaatsen klinken aan het zwarte ijs.
Misschien denkt hij zich welgedaan en wijs
al keert de vroegre vreugde nimmer tot hem weder.

Hij slaapt té fijn des nachts. -

Wie de geruischen

die hij als kind bemind heeft, niet vergeet
ontsluit de deur en gaat: ik weet, ik weet
hoe wonderbaar de zachte dennen suizen...

anton van wilderode.