Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1940

[p. 387]

Somber sonnet

Voor A.Th.

Ik zag dat gij vermagerd waart en moe
en minder dan te voren op kondt blikken;
maar medelijdend mijne lippen toe,
konden we als vroeger weer de glazen tikken.

Ik hoorde van uw vreemd en laag gedoe:
verbitterd en verbaasd stond ik het hoofd te knikken
en zweeg; nog kan ik niet begrijpen hoe
gij onverschillig alles kondt vertikken.

Vervreemd maar in m'n binnenste nog bang
dat een onwillig woord den band zou breken
die mij verbond aan u en uw beminden zang,

waarde aarzelend de glimlach om mijn wang
die u beduiden wou maar niet te spreken
omdat ik immer, immer nog uw komst verlang.

lode quasters.