Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1940

[p. 386]

De verwachting

Als iedren morgen kijkt ze eerst in de bus:
Er moet een brief, voor haar persoonlijk, komen.
Van waar? Van wie? Slechts in haar teerste droomen
Weet zij 't misschien: wanneer een kuische kus
Haar rimplig voorhoofd even komt beroeren,
Haar plots herschept, ontheft en vlinderlicht,
Van jeugd en schoonheid stralend gaat ontvoeren
Hoog boven ruimte en tijd en 't flets gezicht
Der dingen om haar heen... Ze sleft in huis
En lispelt met een zucht ('t doet haast geen pijn
Meer): ‘Niets, vandaag. Het zal voor morgen zijn’.

frans de wilde.