Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1940

[p. 370]

Onvervreemdbaar

Voor mijn Vrouw.

We kunnen niet vervreemden van elkaar.
We hebben saam te veel reeds doorgemaakt:
verdriet en ziekte, mismoed en misbaar,
om nog te vreezen dat ons ooit genaakt
een schijn van breuk in vreugde of in gevaar.

Wordt niet in ons de zelfde snaar geraakt -
zoo 't de eenge voor ontdubbeld wezen waar' -
bij elk gebeuren dat ons treurig maakt?

We kenden tegenspoeden allerhande.
Het lichtend vuur der hoop dat in ons brandde
werd nooit gedoofd, maar laaide hooger op
na iedere onkans.

Zoo smeedt smart de banden

die niet te ontbinden zijn door menschenhanden
noch door 't geweld van 's levens mokerklop.

m. de doncker.