Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1940

[p. 177]

Zang
door C. Milosz

Het wiegende water en het wijkende strand;
de klare bosschen en dit weideland,
kastanje en bleeke berken... misschien
zal mijn blik deze schoonheid nooit wederzien.

Deze aarde lijkt een boot, te zwaar bevracht,
die langzaam zeilt naar de streek van den nacht.
Ik zit en huiver om mijn eenzaamheid,
een menschenkind dat in de stilte schreit;
terwijl kijn hand gaat lichten als een ster,
in schemer... maar het lieve land is al ver.