Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1940

[p. 153]

Wat zijn mijn moeizaam' uren....
door Jan Lechon

Wat zijn mijn moeizaam' uren toch met vrees gevuld,
Wat is der onrust dag te lang, te stil mijn nachten!
Ik moet steeds geven, geven 't aandeel mijner schuld
Dat een geliefde hand weer wegstoot vol verachten.

'k Geloof: lijk alles wordt ook liefde ons een last,
Lijk kinderjaren komt z'uit weeke verten wenken.
Der rozen doorn staat diep geprangd in 's harten bast,
Met pijn zult gij aan bloemen die verslensten denken.

(Vert. L. Landsman.)