Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1940



[pagina 118]
De stamboom door Marja Jasnorzewska O zee, gij zijt mijn land, mijn Atlantisch land, Gij werpt mij stormend uit, waar wilt gij dat ik ga? Uit uwen afgrond groeit mijn stamboom uit takken van koraal. Met mijn zilveren staart in twee gescheurd schrei ik ten hemel, stervend van dorst, ik hink al dansende, ik grijp mij vast aan allen, ik, de ter dood gekwetste zeenimf uit het sprookje van Andersen. Daarom neemt elke golf mij op en voert mij op stormkolken naar mijn zwarte vrijheid mee, en om mij te herinneren aan mijn verloren land valt uit mijn saamgetrokken oog een zilten traan der zee.... (Vrij vertaald door P.G. Buckinx.)