Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1940



[pagina 116]
Droppen poëzie door Antoni Slonimski Hoe zullen zijn de dichters der toekomst? In welk een niet gekend verband van woorden Zal vloeien de rilling, de regen klaatren Wanneer in roze wolk zal smelten De zilveren drop van de geurende liefde? Alles is reeds geweest. Er zijn geen woorden, geen gevoelens ongekend Waarmee gij, verre dichter, zult wekken Den droomrigen toover van halfontloken lippen, Vergeten doch sinds eeuwen reeds geheiligd. Al bezat gij bloemen van Venus en Mars, En 't gansch heelal voor uwe metaforen, Nieuwe letters en nieuwe kleur, Als Mickiewicz, als Dante, als Sapho, Moet gij in de rots schrijven met bloed Om uw heimvolle betooveringen te zingen Om uit te drukken uw bovenaardsche vlucht Lijden moet gij en insluimeren kunnen in lijden. Met oogen wijdopen als een duiker Doorwaden de vlam en doorschrijden de diepten. Dan zullen op u roepen woorden in koor, Dan zullen gouden watervallen, duiven, Al d'eeuwige droomrige beelden, D'oude woorden door eeuwen versleten Als steenen in 't koude bed der stroomen Weerom lijk de kolken der lucht aan 't bloeien gaan. (Vert. L. Landsman.)