Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1940

[p. 60]

Ballade van den tuinman
(Fragment)
door Emil Zegadlowicz

De nacht schrijdt op 't geboomte toe bekampt den sluimer
verlangt te ruste en gaat dan tegen d'heining liggen
...stilte... blaren ruischen... blaren in blauw gefonkel
die vezelen in de Beskyden tot aan de grenzen van Silezië
...en fluisteren... en opnieuw... is het stil en duister
de nacht is dauwdoordrenkt en ademt zacht en helder
stil... een plof... een appel uit een boom geploft
door den nacht schieten geesten en vleermuizen
...stilte... geruisch... bosch en stroom schaduwen hier - daar
eeuwigdurende rust... alleen de maan schittert blauw
Engel des Heeren... gezucht... liever luisteren... luisteren
de nacht helt stil naar vele boomen toe
boomen in den nacht en de nacht in 't geboomte ruischen zacht
zij schrijden in rangen samen naar den weg van 't scheiden
een vrouw bidt een rozenkrans die tusschen de vingeren glijdt
alles slaapt en d'ingesuste honden houden op zichzelf de wacht

maar 't daget

reeds bloeit de lucht goud roos schitterend
met duizend heldre regenbogen overspannen weer
met groen bedauwd en met de geuren van het oogstfeest
en troont hoog boven d'endeloozen afgrond als God
van onder d'hellend appelboomen hebben tuinlieden
d'appelen verzameld... reeds luidt de leeuwerik
en 't dorp moegeslapen in een zee van mist neuriet zacht
tuinlieden appel- peer- en pruimeboomen bidden
't bidt al de wondre sprookjes uit droogbloemen opgebloeid

[p. 61]

 

de korenbloemstilte met morgen reeds bezond

 

achter weien en stroom ginds bij jeneverboomen

 

waar de vroege gouden stralen opengaan van zoetigheid

 

 

 

zon

 

 

 

gezegend de zoet' en d'endelooze vrucht

 

gezegend 't verrijzen en d'eeuwige Lente

 

gezegend der boomen arbeid en het stille weer

 

gezegend de kracht van het leven en de rijke oogst

 

gezegend 't overvreudig plukken

 

dat is lijk eeuwigheid in onophoudend schenken

 

gezegend tuinman en gij eigenaar der tuinen

 

wanneer ge dingt wanneer g'uw appelen verkoopt

 

gezegend uitgehongerde landlooper die 's nachts

 

in vreemden tuin de handen strekt naar vruchten die u niet behooren

 

gezegend armoede van den opstand tegen 't onrecht.

 

gezegend gij heilige rust der oeroude boomen.

 

 

 

(Vert. L. Landsman.)