Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1939

[p. 834]

De namenlooze
door H. Roland-Holst

Een der discipelen
verhaalt ons Johannes,
had Jezus lief
meer dan de andren.
Deze alleen
droeg in zijn hart Hij
en deze lag
aan zijn hart gevleid
bij den laatsten maaltijd
toen hij hun in symbolen
zijn weze' openbaarde en
zijn wezen gaf.
Van Hem zegt Johannes
dat hij onder het kruis stond
- toen Jezus leed
zijn eenzamen doodstrijd -
naast zijn lijflijke moeder
en tot haar sprak:
‘Vrouwe, uw zoon
zij voortaan deze.’

Dit is al wat wij weten
van dien ongenoemde
dien Jezus droeg in zijn hart -
dit en niets meer.
Zijn naam noch afstamming,
niets van zijn lot,
versluierde gestalte
schrijdt hij door de tijden
en achter dien sluier
zoeken wij den mensch.

[p. 835]

 

Christus had omgang

 

met vele menschen,

 

met armen en rijken,

 

met zondaars en vrouwen,

 

onder jongen en ouden

 

bezat hij vrienden

 

en vrouwen wijdden

 

zich zijnen dienst

 

als zij wijden vandaag

 

zich den dienst van den Leeraar

 

die in 't oosten verscheen.

 

 

 

Van sommige menschen

 

waar Jezus mee omging

 

kwamen de namen tot ons,

 

wij weten iets van hun leven.

 

Vreemd: van hem

 

dien Jezus beminde

 

we weten niets

 

meer dan alle andren.

 

Geen woord is tot ons

 

over hem gekomen,

 

geen legende haar draden

 

spon rond zijn naam.

 

Maar we voelen zijn hart

 

dicht bij u, - dichter bij

 

dan van een der andren -

 

in spraaklooze teerheid

 

naar den Meester gekeerd,

 

voelen het kloppen

 

aan de borst van den Meester

 

in liefde wijdopene

 

leliekelk.

 

 

 

We zien geen trekken,

 

geen gelaat duikt omhoog

 

uit de mist der tijden,

 

maar we voelen een hart

[p. 836]

 

trillend in liefde;

 

haar levende spoel

 

schiet heen en weder

 

tusschen den Meester

 

en ons eigen hart.

 

Namenloos

 

ligt het gelaat omsluierd,

 

ligt de discipel

 

dien Jezus het liefst had,

 

als een kind aan de borst

 

zijner moeder gevleid,

 

aan de borst van Hem

 

die ons openbaarde

 

dat elke mensch is

 

een kind van God.

 

 

 

Wij zien als in droom

 

door de nevel der tijden

 

een edel gelaat.

Goede-Vrijdag, 1937.