Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1939

[p. 775]

In de cel

Er is een kleine stem die elken avond zingt
een langzaam lied. Het moet een heel jong meisje zijn...
Ik luister stugger en er dringt
door mijne eenzaamheid een nieuwe pijn...

Te hoog is 't raam om zeer nabij te komen,
het laat alleen de winden en de zonne vrij...
Ik kan van hare leden droomen
en van haar lachen, zacht en blij.

Een bloesemblad heb ik gevonden dezen morgen:
‘Waar is de nachtegaal en hààr gezicht?’
Zou ik niet beter doen van mij te worgen,
met op mijn borst een schoon gedicht
uit Buning's: In Memoriam...
Zij zouden treden in de cel en schenden
de lengte van mijn lichaam, koud en stram,
maar niets vermoeden van de Lente...

jan d'haese.