Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1939

[p. 691]

Dagfilosofie

(voor Julien Kuypers)

Al zakt de moed mij somtijds in de schoenen
omdat ik nog van voorspoed blijf gespeend,
ik moet finaal mij met het lot verzoenen
omdat mijn klein bezit niet is ontleend.

Wat mij behoort heb ik mij zelf verworven
met noeste vlijt, die weiger werd beloond.
Al heb 'k het af en toe wel eens verkorven,
ik heb steeds weer mijn goeden wil getoond.

Ik moet nog steeds niemand naar de oogen kijken
al blijf ik dankbaar voor geboden stut.
Als 't waar is dat wie geeft zich zal verrijken,
dan zal ik vast niet sterven in een hut.

Al zakt de moed mij dikwerf in de schoenen
omdat ik nog van voorspoed blijf gespeend,
ik blijf finaal mij met het lot verzoenen
omdat ik hoop tot eens mijn hart versteent.

m. de doncker