Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1939

[p. 633]

Wake

Maar na de kaars en de gebeden
ben ik den ganschen nacht bij u;
mijn kindje, ik ben àfgestreden,
ik vlei me neer naast u.

Ik beid niet meer uw ademhalen
onder het koele linnenblank,
een droefheid als van nachtegalen
houdt mij van spijs en drank.

Ik lig naast u en weenend neder,
de nacht dekt alle hindernis,
ik tast uw kleine oogen weder,
de levenlooze, in hun nis;

ik strijk uw korte kinderharen
dit onherstelbare gelaat
waaraan mijn dronken lippen waren
en dat nu hulpeloos vergaat.

Maar 'k weet uw ziel aan allen hinder,
aan wereld en verlies ontgaan,
gelijk een witte zomervlinder
voor God in vaste trilling staan.

anton van wilderode.