Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1939

[p. 540]

De zachte hindernis

Van al het vreemde bloeien uwer leden
en het verrukte beven van uw mond
toen ge mij traag en siddrend hebt gemeden
leef ik nog blindelings en zonder grond.

Het zorgelooze wuiven van uw handen,
dit teeder en verrukkelijke spel
van uwe oogen in hun vreemde branden
weerhoudt mij na 't gefluisterde vaarwel.

Nog kijk ik uit, en zie uw witte hand
die slank en lenig éénmaal mij toewuift.
Nog kijk ik uit, en voel hoe vreemd het strand
onder mijn voeten reddeloos uitschuift.

fr. buyle.