Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1939

[p. 20]

Bij den herfst
door Bert Peleman

Nadert nu nachten dat de paarden bronstig draven,
dat zwarter in den horizon hun manen slaan.
Nadert nu nachten dat de sterren dof als raven
hun vuur verduiken in hun ondoorgronden waan.

Want dapper zijn wij bij het keeren der seizoenen;
geharnast bij 't vervaarlijk gieren van den wind,
nu trotsch de zon, ontvoerd door engelen op gumischoenen,
ons met haar rosse stralen aan den herfst reeds bindt.

Nadert nu nachten dat de berken huiv'rend breken,
dat ieder sterrenbeeld door wind en hagel wordt geschuurd...
In de bokalen bloeden krieken in den wijn geweken
die onbewust ons zonne-heimwee hebben aangevuurd.