|
| |
| |
| |
Boekbespreking
B. De Craene: Uit de Leie-verte. Uitg. Steenlandt, Kortrijk.
Pastor De Craene moge 't mij vergeven, maar: deze bundel is een nieuwe vergissing van dezen literatuur-minnenden pastor van de Leie. Een poëtische gevoeligheid, maar geen verzen. Een vers is alles of niets. Een kip die door de lucht kan vliegen zou een vogel heeten; intusschen blijft het een kip. We kunnen de kip waardeeren en prijzen om haar voedzame eieren; maar een vogel is iets anders. Zoo waardeer ik zeer pastor De Craene als organisator van de ‘Dagen van de Poëzie’; maar deze activiteit heeft niets te maken met de waarde van dezen nieuwen bundel. En deze waarde schat ik zeer gering. Het spijt me zeer dit te moeten zeggen; des te meer dat Pastor De Craene meent en schrijft dat de critiek in Vlaanderen voor priester-dichters een strengeren maatstaf aanlegt dan voor leeken. Een bewering die allen grond mist. De priester-dichters ontvangen in Vlaanderen hun rechtmatige lof en loon; en vaak meer dan dat.
A.V.C.
| |
A. Viksten: De witte oneindigheid. Vertaald uit het Zweedsch door Dr. A. Baelen-Raneft. - Uitg. Wereldbibliotheek, A'dam. - 2, 25 gl.
Over de romantische motiveering van dit boek, kunnen we ons licht heen zetten want dit verdwijnt geheel in de sterkende pracht van de polaire landschappen en het haast ‘menschelijke’ dierenleven, zooals Viksten het schildert met een ongemeene kracht, van beelding.
K.
| |
Owen Frances Dudley: De Komst van het Monster. Uit het Engelsch vertaald door A. Van de Velde. - Met houtsneden van B. Max. - Uitg. VI. Boekcentrale, Antwerpen. - Ing. 29. Geb. 39 fr.
Ge kunt dit boek lezen als een spannend verhaal; en dat is al iets. Maar dan mist ge de diepere kern van dit boek. Elk werk van Dudley is een getuigenis. Niet een zelfbelijdenis, maar een getuigenis voor de hoogere waarden en de onwankelbare leer der Kerk. De schrijver heeft zijn opzet en methode in een inleidende nota duidelijk genoeg verklaard. Men leze dit boek.
Dudley's werk behoort tot de wijsgeerige ‘tendenz’-literatuur; en Benson en Chesterton waren zijn voorgangers en leermeesters.
Dr. V.
| |
Eugenie Lennhoff: De laatste vijf uren van Oostenrijk. - Uitg. Hollandia-drukkerij, Baarn.
Lennhoff, die tot den Anschluss hoofdredacteur was van de Weensche ‘Telegraph’, weet dat elke literatuur in het relaas van deze laatste vijf uren van het oude land aan de Donau, uit den booze zijn zou en de dramatiek zelf der gebeurtenissen zou verzwakken. De doodstrijd kan snel gaan; ook voor landen en rijken; zoodra twijfel en daarop vertwijfeling door de rangen en in de harten sluipt; zoodra men het gevoel krijgt dat er reeds vijanden binnen de vesting zijn gedrongen en u elk oogenblik in den rug kunnen bestormen. Maar het verachtelijkste in dit Oostenrijksche drama is: dat wellicht geen macht van buiten zou hebben durven ingrijpen, indien niet kinderen van het eigen volk openlijk of bedekt verraad hadden gepleegd tegen de eigen Volks-vrijheid en zelfstandigheid.
Het boek van Lennhoff is een waardevol dokument.
V.
| |
| |
| |
Marnix Gijsen: Karel van Mander, dichter, prozaschrijver en schilder. - Uitg. door de Vereeniging der VI. Letterkundigen.
Dit is: een kleine, keurig gedrukte bloemlezing uit Van Mander's werk, ingeleid en van nota's voorzien door Marnix Gijsen; naar aanleiding van de Van Manderherdenking die op 17 Juli plaats had te Meulebeke.
In de verzen van dezen dichter-schilder kunnen we niets anders zien dan een onpersoonlijk specimen van late rederijkers-rethoriek; maar Van Mander's Schilderboek blijkt een kultuur-historisch dokument van uitzonderlijke beteekenis.
De korte inleiding van Marnix Gijsen is een klein model van synthese.
C.
| |
Maisie Ward: Insurrection versus Resurrection. (Sheed and Ward).
Een treat is het Maisie Ward te volgen, waar zij het leven van haar ouders beschrijft, ieder zoo merkwaardig in verschillend aspect. Een eerste voluum, The Wilfrid Wards, kwam ons ongelukkig niet in handen. Wilfrid Ward is de zoon van dien W.G. Ward, dien Newman in de Katholieke Kerk bracht en die later den grooten Kardinaal verdacht, aan zijn orthodoxie twijfelde, hartstochtelijke ultramontaan als hij geworden was. Wilfrid integendeel viel onder de bekoring van Newman's diepzinnigen, subtielen geest en wijdde zijn heel leven aan de verheerlijking van den grooten oratoriaan. Ook Wilfrid's echtgenoote, Josephine Hope-Scott, dochter van een van Newman's beste vrienden, droeg hem de vurigste vereering toe. Zij was, even als haar man, met schrijverstalent bezield. Haar alleszins merkwaardige romans - One poor Scruple, The Lights behind, Out of due time - schilderen het zoo complexe verleden van het Engeland van dien tijd. Wilfrid Ward schreef vooral biographies; de lijvigste is die van Kardinaal Newman. Maar niet alleen schrijver was hij; hij nam deel aan heel het politiek en sociaal leven van zijn tijd, zooals zijn vrouw ook, door haar omgang in de hoogste kringen van adel en intellectualiteit, de Katholieke gedachte verbeeldde en minnelijk maakte. De dochter van deze begaafde echtgenoote schijnt van hen geërfd te hebben het vurig geloof, de wijde ontwikkeling. Zij ook, ofschoon moeder van vijf kinderen, vindt den tijd om te schrijven en zelfs voordracht-tournées in Amerika te geven. Boeiend is het leven dat zij ons beschrijft en voortzet.
M.E.B.
| |
G. Flaubert: Salambo. Vert. van Andries de Rosa. - 2e druk. - Uitg. Wereldbibliotheek.
A. de Rosa heeft deze meesterlijke en klassieke herschepping van Gustave Flaubert uitstekend omgezet in het Nederlandsch. Wij moeten echter hierbij vermelden dat het boek door den H. Stoel op den Index werd geplaatst.
W.B.
| |
Zonnewijzer 1939. Almanak voor het katholieke gezin. - Uitg. Het Spectrum, Utrecht, en Zonnewende, Kortrijk. - Prijs in België 18 fr.
Een najaarsgeschenk voor het katholieke gezin. Nederlanders en Vlamingen hebben eraan medegewerkt: E.P. Arts, Joz. Muls, Pater Schreurs, B. Verhoeven, A. Van de Velde, D. Vansina, Jozef Nicolaas, A. Kuyle, E. Van der Hallen, enz. Het boek is royaal uitgegeven, typographisch zeer verzorgd en rijk geïllustreerd.
W.B.
| |
W.L.M. Van Leeuwen: Beknopt overzicht van de Nederlandsche Letterkunde. 3e druk. - Uitg. J.B. Wolters, Groningen.
Van verschillende zijde werd geprotesteerd tegen de werkelijk onduldbare ongegeneerdheid met dewelke deze professor Vlaanderen behandelt en blijft behandelen. Zeven en een halve blz. voor de VI. literatuur van 1830 tot heden, terwijl hij er 47
| |
| |
besteedt aan de Hollandsche literatuur sedert Tachtig. Een typisch voorbeeld van Hollandsche schoolmeesters-superioriteit tegenover Vlaanderen.
W.B.
| |
Zuid-Nederland en de spellingvereenvoudiging, met een aanhangsel: De spellingswijzigingen in Noord-Nederland van 1930 tot 1936. - Uitg. De Sikkel, Antwerpen.
Renée Zeller: La Société de Marie Réparatrice et sa fondatrice Emilie d'Oultremont. - Editions Spes. Paris. - 15 fr.
Uit een der aanzienlijkste adellijke geslachten van ons land geboren, trad Emilie d'Oultremont, nog zeer jong in het huwelijk met Victor Van der Linden, baron d'Hoogvorst, met wien ze in volle vereeniging van geloof en hart leefde: Hun huwelijk werd met vier kinderen gezegend. Dan kwam harde beproeving haar geluk verbrijzelen: na korte jaren verloor zij haar echtgenoot. Voortaan zou ze niet meer leven dan voor God. Van haar prilste kinderjaren had zij Zijn stem gehoord, die haar riep. Zonder aan haar plichten tegenover haar kinderen te kort te komen, richtte zij haar leven in op een nieuw plan. Stilaan begreep zij dat God haar tot een streng kloosterleven riep. Zoo vestigde zij in 1855, het noviciaat van haar nieuwe stichting te Parijs, en nam zelf den naam van ‘Marie de Jésus’. Weldra stichtte zij kloosters van het nieuwe orde te Straatsburg, te Luik, te Rome, later ook in Afrika. Haar twee dochters, nog kinderen bijna, traden met haar in het klooster, maar stierven in volle jeugd. Zijzelf leidde een heilig leven, een leven van vruchtbaar apostolaat en hooge bezieling. Haar werk gedijde snel. Na enkele jaren maakte zich een groep kloosterlingen los, om de ‘Soeurs franciscaines de Marie’ te stichten, die reeds overal talrijke huizen hebben.
Een schoon boek.
L.D.
| |
Dom Idesbald van Houtryve, O.S.B.: La Bernardine Réparatrice. Sa Vocation et sa Mission. - Edité par la Congrégation des Bernardines Réparatrices à Sorée (Namur). 1938.
Deze congregatie werd in 1933 gesticht om genoegdoening over de zonden der menschen te geven door gebed, boetvaardigheid, apostolaat, en vestigde zich op het Kasteeltje van Sorée, dat op 16 Juli door Mgr. Heylen werd ingehuldigd. In 1936 werd ze door Rome canonisch erkend. Reeds hetzelfde jaar werd een nieuw huis te Saint-Gérard gesticht, en een tweede te Avioth, in 1937.
Dit uiterst keurig uitgegeven boekje heeft voor doel deze nieuwe Congregatie te doen kennen en nieuwe roepingen te verwekken.
L.D.
| |
Blanche Rousseau: Quatre Contes. - Illustrations de J. Waterschoot. - Editions Roitelet. Bruxelles. - 10 fr. par an pour 5 livres.
Vier mooie vertellingen voor jongens en meisjes van 10 tot 16 jaar. Geschreven om in te gaan tegen eerzucht en egoïsme, zijn ze echter niet preekerig, maar bedragen fijne lessen van zelfverloochening, nederigheid, liefde tot God en den evennaaste.
L.D.
|
|
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd