Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1938

[p. 504]

Verzen
door J.D. Bierens de Haan

I
Noli me tangere ⁽¹⁾

Die mij beminden zijn gevloôn;
ik weet hun aarzlend onvermogen
en toch hun brandend hart en 't schoon
beraad der ziel, de liefde hunner oogen
en hun geloften mij geboôn....

Streelt niet de zachte morgenwind
't rijzend geboomt in deze lentegaarde
nu 'k u alleen aan mijne voeten vind?
gij knielt op deze bloeiende aarde;
ik weet, ik weet hoe gij mij mint.

Maar fluister, fluister zacht tot mij,
dat geen verneme wat wij spreken,
en - raak niet aan! Mijn ziel aan woestenij
van leed ontstegen, luistert naar de beken
eens zilvren strooms en 't lichtender getij.

Gij kunt niet schouwen wat ik zag,
uw geest is niet ten opperste uitgestegen;
ik nood u naar den nieuwen lentedag,
waartoe gij naakt langs de verheven wegen
van mijn geluk als nooit een oog voorzag.

O, raak niet aan! ik draag het kleed
van mijn verrijzing; eenmaal zult gij weenen
van loutre vreugd, waar 'k met u samentreed
door glanzen van een hemelsch licht beschenen
en in gepeinzen die geen stervling weet.

(1) Fra Angelico. S. Marco-klooster, Florence.

[p. 505]

II
De vlucht naar Egypte⁽¹⁾

Gezeten op uw ezelin
waar vlucht gij heen o Koningen?
gij houdt het dierbaar wicht omvat,
den pas verworven liefdeschat;
en achter uw voorthaasten snelt
de man die uwe vlucht met teedre zorg verzelt.

Waar zocht gij uw Egypteland?
aan welken zoom of wereldstrand?
en onder welken hemeltrans?
bestraald door welken sterrenglans?
Ligt uw Egypte mijlenver,
zoover als straalt van hier de verste hemelster?

En mindert in Egypte waar
gij henenvlucht het lijfsgevaar?
en woont ook daar niet de tiran
die 't rijzend licht uitdooven kan?
En is de wereld dichtnabij
en ver niet één bedrijf van dolle razerij?

O, treed dan mijne woning in:
hier is Egypte o Koningin.
Zoek hier en vind het stil verwijl
aan 't minnewater dézer Nijl
Mijn hart is wijd als het heelal:
hier is uw schuilplaats waar geen onheil nadren zal.

(1) Fra Angelico. S. Marco-klooster, Florence.

[p. 506]

III
Nachtegaal

In het duingeboomte ginder
hoor ik wat zoo menigmaal
aan mijn ziel die vreugd-bevinder
heil beschoor: de nachtegaal,
en zijn stem als klankenvlinder
dartelt door de looverzaal.

'k Voel mij tot geluid vermindren
en van 't stoflijk lijf ontdaan
als gewichte englenkindren
in de blauwe ruimten staan,
waar de ziel geen zwaarten hindren
om de heemlen in te gaan.