Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1938

[p. 460]

Vers

voor F.V. Toussaint van Boelaere.

Al was de hoop me een altijd milde üier,
't wordt tijd dat ik de scherven samenschuier
van al het duurbaars, dat mij reeds ontviel,
zonder geluid, maar niettemin tot gruizel
gemalen onder 't wentelende wiel
van 't leven met zijn sroomen en zijn duizel.
Al wat beloofd scheen, schoof aan mij voorbij,
ontglippend aan mijn aarzelende handen,
die 't broos geluk verbrijzelden tot brij.
Wat baat het vloeken dan en 't knarsetanden?
Wie moedig is rent als een man vooruit
en jaagt op kudden nieuwe en schooner droomen.
Niet iedereen blijft tikken aan de ruit.
Ik wil ook eens over den drempel komen.
Ik heb den moed en ik bezit geduld
genoeg om maanden, jaren mee te kunnen,
totdat het wonder wordt aan mij vervuld,
dat ik mij wensch en velen wenschen 't hunne.
Zoo blijft de hoop me een altijd milde üier,
al heb ik 't loon en 't leven van een kruier.

m. de doncker.