Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1938

[p. 212]

Conte bleu

'n Slokje melk was in de kokoschaal,
'n dadeltros naast 'n Egyptisch meisje,
dat boernoes weefde met 'n manestraal
en zong 'n wonder kemeldrijverswijsje.

Het huis in de woestijn was als de nacht zoo frisch
waarin de panters joegen op de sterren,
het meisje nutte zingend haren avonddisch
en ging het poortje van 'r huis versperren.

Want elken avond bracht 'n slanke jonge leeuw
voor haar 'n koppel lenige gazellen,
ofwel wat gelen honingzeem, zoo puur als sneeuw
en trossen barstens rijpe muskadellen.

Hij wilde 'r lippen voelen aan z'n vochtgen snoet,
'r rilde armen in z'n kroeselmanen,
hij hield van haar zooals van jonge ossenbloed
van koelen regen en 'n tros bananen.

Zij vluchtte bij 'r aschgrauw ezeltje in den stal
en schuilde, diep in 't geurig hooi bedolven;
en 's morgens sleepte zij het wildbraad naar het dal
en wierp het fruit en 't vleesch neer voor de wolven.

Toen kwam er in dat land 'n groote hongersnood,
het loof verdorde aan de kokospalmen;
het meisje had geen melk: haar arme koe was dood,
en ook geen meel, want 't koren droeg geen halmen.

Toen braadde ze de twee gazellen aan het spit
en streek den leeuw z'n manen met 'r handen;
de leeuw die toonde haar z'n blank scherp gebit
en beet haar reine hals door met z'n tanden.

[p. 213]

 

'n Slokje melk was in de kokoschaal,

 

'n dadeltros naast 'n Egyptisch meisje;

 

'n zwerver speelde alop 'n manestraal

 

en zong 'n bedoeïensche doodenwijsje.

 

 

 

Ach, menschenharten zijn als zeemleer week,

 

en ook ik eet veel liever wild dan brood;

 

geef dat ik tóch de schrale korsten breek

 

en zend ons nooit, o Heer, 'n hongersnood.

 

 

 

leys achiel.