Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1938

[p. 131]

Maurice Gilliams

I
Verklaring

Laat mij alleen als de engel komt.
Gij noemt met een ondankbaar woord
stoel en tafel, water en brood,
en zoo zoudt gij de engel noemen - de dood.

Laat mij als het nacht bij dage
en het dag bij nacht voor mij zal zijn;
en er komt bij tijden een vernietigende klaarte
die in mijn uitgebrande lichaam binnen schijnt.

Als de engel mij verlaat
na dit bitterschoon bezoek:
noem niet met een ondankbaar woord
geest en lijf, gebeente en bloed.
In droom zult ge mij wedervinden,
schrikaanjagend in mijn gloed
- maar heet mij uw beminde.

[p. 132]

II
Ballade

Het is een dwaas verhaal
van een winterdag
en een kleine nachtegaal.

In stervenspijn, laag over het bosch,
half blind, zot en bedwelmd,
zweefde hij fier en los
boven het arm, verscheurd konijn
en de sluwe vos.

Toen ik hem tuimelen zag
binnen de zwarte boomen,
liep ik vooruit, maar vond hem niet,
- want tusschen niets en niets geboren,
gaan lijf én lied ook weer verloren.