Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1938

[p. 106]

Bert Decorte

I
Het wit en wankel kind

Het wit en wankel kind weemoedig als de meeuwen
verzeilt verzinkt in slaap midden de bloemenzee
wier vlokken vederschuim als kussen nedersneeuwen
zijn kusbesneeuwde slaap wil met het water mee

de wimpers die zijn oog met schaduwen beschermen
schuilen de schimmen weg die nevelig en groot
aan de zeegroene kim van zijn dromen zwermen
of sterven soms aan boord van een gebroken boot

wanneer de warme mond die hem zijn naam zal noemen
de wimpervlinders wekt der ogen van het kind
daalt zacht de stilte van hun vleugels op de bloemen
die bloeien blauwbedauwd en ziek van avondwind

dan plukt het kind de bloem die sterreblauwe geuren
giet op zijn gouden hoofd en op zijn wangenrood
het drinkt de toverdrank der klanken en der kleuren
het weet noch wenst een woord het drinkt en droomt zich dood.

[p. 107]

II
Ballade van de geestelijke liefde

Iets wonderbaar en onverwacht
zag ik laatstmaal met de open oogen
toen ik in 't midden van de nacht
uit bed en buiten was geslopen
wanneer de katten kindren kopen
en in menige maneschijn
konijnen op hun kousen lopen
een pater en een nonnekijn

want vader abt onnozel in
zijn groot vertrouwen in de zonen
van zijn geheiligd huisgezin
las vele en vurige antifonen
maar monnik Milo zong de schone
en kersten naam van Katelein
en om zijn heiligheid te honen
sa pater kus dit nonnekijn

ze vrijden beiden en de dans
bedroesde gans de nacht hun dromen
hun ruggegraat een rozenkrans
van zonden zilver aan de zomen
van hunne zielen zonder schromen
hij zei mijn vinnig vogelijn
de sterren lachten door de bomen
die pater en zijn nonnekijn

prinses die ik verleden lente
verleidde met een loos refrein
en leeft nu op mijn liefdesrenten
ei nonne kus een paterkijn.

[p. 108]

III
De slagersmeid

Ze loenst wat maar hoe leuk is van haar witte knieën
de weelde die omhoog uit hare laarzen bloeit
en vrolik fietsend komt ze her van de prairiën
waar ze onversaagde maagd midden de stieren stoeit

een sterveling die lust kreeg mensenvlees te smaken
na lange lessen in het vegetale rijk
wist slimme kater in het slachthuis te geraken
waar hij de aromen rook van runderen en kijk

die koene meid was daar en kerfde koteletten
van oude draken en dryaden roosgekleurd
ze wist zo netgezet het klettermes te wetten
en wekte wonderwerk van bloemenvlees omfleurd

ze kruisigt kalm en koel verstandige olifanten
en fluit een deuntje wijl ze sigaretten rookt
of voor het middagmaal van kouwelijke klanten
heerlike godensoep van kalverliefde kookt

dan kapt ze kindervlees van dode krokodillen
en kijk er is een koen besluit in haren slag
in diepe sluimering de dichtersdorst te stillen
die als een bedelhond om hare beenen lag.