Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1937

[p. 508]

Vers

O, donker deunen van mijn bloed;
dees dagen dulden geen verlangen.
Hun klamme luiken zwenken toe,
hun kilte huivert langs mijn wangen.

Star-gotisch huift de avondlamp,
haar bleeke nis over mijn sponde.
De stilte is een donker land,
waar 'k d'eigen lampe heb gevonden.

Mijn moeder, - in die blanke nachten
weet ik het weer, - je warme kind te zijn,
de wuiving uwer taal te wachten,
vergeten zóó, hoe and're vrouwen zijn.

w. vaerewijck.