Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1937

[p. 452]

Vers

Lang hebben we elkaar geschreven,
Senor Moreno, uit Pampelune,
In een voor beide vreemde taal: het Fransch.
Uw mooi aangezicht,
Uw blanke handen,
De zwier van alles in U,
Hadden mij doen vergeten uw Spanjolenbloed,
De woeste rit van uw vaadren door mijn land,
En het ellendig geniepige
In uw wil tot meesterschap.

Waar thans, nu uw land
In puin en asch vergaat,
En ik niet weet waarop gij U verlaat,
Thans bloeit weer open
De zachtheid van d'errinnering,
En ik bid, ik bid voor U, Moreno.

Een regen van kogels, een vlam van mitraille,
Een vuurberg van bommen,
Kunnen uw Kerken vernielen,
Uw volk verpulveren,
Doch reeds waren om de zwangere vrouwen
Gods engelen,
En staan met hun onzichtbre,
Doch zeekre zwaarden
Ter bescherming gereed.

marnix van gavere