Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1937

[p. 289]

Het verzaken

Wij willen van den avond slechts vergeten,
vergeten en den zachten ademhaal
van stilte die van droomen niet kan weten,
en staat verzwegen en spreekt geene taal.

Wij willen slechts het angstlooze verglijden,
geen hartstocht lokt op dezen verren tocht;
wij moeten klanken en gebaar vermijden,
dan worden door de stilte wij bezocht.

Dan kan er iets geschieden van het schoone,
het uitvloeien dat menschen zalig maakt;
zij weten niet waartoe zij zijn gekomen,
hoezeer genade hen heeft aangeraakt.

Zij weten niet dat zij zijn opgenomen
binnen den kring, waaruit het leven vloeit.
Slechts wie de drift verzaakt van de atomen,
vindt weer den oorsprong waar de stilte bloeit.

m. mok.