Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1937

[p. 207]

Verzen
door Felix Rutten⁽¹⁾

III

De volle zomer staat in 't raam

En zijgt mijn kamer binnen;

Hij stroomt mijn open armen in

En overstelpt mijn zinnen.

Mijn droomen spelen met viool,

Narcissen en jasmijnen. -

Is dat Novemberwind die blaast,

En huivren de gordijnen?

Wat kommer 'k mij om 't veege kaf

Van kleine, bange zorgen?

De gouden oogst der werkelijkheid

Ligt in mijn hart geborgen.

(1) Zie I en II in het Februarinummer.

[p. 208]

IV

Dood, dien ik riep
En vriend heb geheeten, -
Dood, die sliep
Bij mijn bange kreten,

Staar ik thans
In je bleek gelaat, -
Thans nu de glans
Van den dageraad

Staat in den boog
Van mijn vergezicht,
En wenkt mij je oog
Naar het laast gericht?

Dood, dien 'k bezwoer
Om medelij,
Dood, ach, ontvoer
Mij nog niet: ga voorbij.

Dood, dien ik riep
Als mijn troostvollen vrind,
Laat mij nog leven
Om mijn kind.